Kategori arşivi: Kalender Çekirge

Kalender nihayet konuştu Aylardır, yıllardır susuyordu Yusufçuğa dedi ki: –Hiç boşuna yorulma, Sen bana değil, Sendeki ben’e aşıksın Bir kalender yaratmışsın kafanda Onunla oynayıp duruyorsun Bana hiç dokunma Bırak kendimle kalayım

Yusufçuk ne oklar attı Ne oklar… Hep zehirli oklar, Hiç biri Kalender’e değmedi. Kalender’de kalın bir zırh Oklar işlemedi.

Ruhsuz çekirge Kalender Züleyha gök yüzüne bakarken, Yıldızlar yan yana dizilip Gökte “Yusuf” yazarmış. Leyla Mecnun’un yanına varıp “İşte geldim” deyince Mecnun inanmadı “sen Leyla isen Diğerleri ne ? ” dedi. Ferhat’ın aşkı  dağları delerken Vamık ile Azra’nın öyküsü Yeryüzünü … Okumaya devam et →

Aradan yıllar geçti İnsanlar “Yusufçuk Kalender’e Aşık oldu” dediler. İnsanlar bu aşkı beğendiler. Kalender’le Yusufçuğun adını Aşk defterine yazdılar. Yusufçuğun adını başa koydular Kalendere de acıdılar Yusufçuğu sevdiklerine Kalenderi de aradan çıkardılar.

  İdolomantis diabolika "king of the mantis" (Peygamber devesi ailesinin kralı) Bataklıkta bir gün  Yusufçuğun kankaları Tüylü tırtıl Peygamber devesi Leopar güvesi Baş başa verip dertleştiler. Yusufçuğun başına geleni söyleşip Ağlaştılar… Tüylü tırtıl dedi ki:

Bir haberdi Yusufçuğun tek derdi Kalender ise işi gerdikçe gerdi Onun kalın hali cümleden beterdi O durmadan aşkın yolunu keserdi Yusufçuk beklemekten yorulmuyordu Suskundu, Ona aşkı sorulmuyordu Kalender ise durmadan horluyordu  Huyunun yükü böceği zorluyordu

Üstüme gelmeyin benim,                Ben Yusufçuğu savunmuyorum. Kalendere hayret ediyorum. Sevgi varlıkları canlandırır. Bıçak gibi biler. Kasıp kavurur, kızartır. Eğirir, büker, yumuşatır. Yoğurur, kaldırır indirir. Kazana atar pişirir, Yerden yere vurur, çarpıtır. Yok eder de, yeniden var kılar. Canını alır da, … Okumaya devam et →

Sen ne sandın Yusufçuğu, bir böcek mi ? Ha Kalenderin aşkından ölecek mi ? Onun için gözden  yaş dökülecek mi ? Ya Yusufçuğün  kalbi sökülecek mi ? Yusufçuk bir hayal, Kalender gölgesi Aslında aşık maşuğun ta kendisi Sevdi işte heyhat … Okumaya devam et →

Ben Yusufçuk, çoktandır evde yoktum Gözü pek sırtı, kavi karnı toktum Kalender’e cevapsız bir laf soktum Sonra da düşündükçe pek çok korktum Kalender ses vermedi uçtu gitti Bu Kalender’in kahrı artık yetti Kaba, hayırsız, nâdanlıkta tekti  Her yaratık  bu işe … Okumaya devam et →

Bir hayal peşindeydi Yusufçuk Aklı başından bir karış uçuk Kalenderde aşk vardı az buçuk Neye yarar ki ruhu çok küçük Nice günler bekledi Yusufçuk Derdine dert ekledi Yusufçuk Felekten kelek yedi Yusufçuk Uzun zaman tekledi Yusufçuk Şimdi arkasında bir kambur … Okumaya devam et →