Aylık arşiv: Kasım 2004

Dışarda kar lapa lapa yağıyor. İçerde şömine harıl harıl yanıyor. İki kişi ayaklarını uzatmış keyif çatıyor… Biz ağaçların tepesinde takırrr… Zavallı garip kargaları düşünen yok. Baktım Hoca birine heyecanlı heyecanlı birşeyler anlatıyor, daldan uzandım, Arapoğlu’nu farkettim… Hoca eski hatıralarını anlatmaya … Okumaya devam et →

Bu adam kaçık… Bu adam deli… bu adam tehlikeli… Gak…Gak…Guk…Tısss… Salı gecesi sabahın dördünde yazılarını bitirirken birden bir ağlama tutturdu. Altmış yedi yaşındaki ihtiyar on yaşında çocuk gibi salya sümük ağlıyor… Bir gariplik olduğunu hissederek yaklaşayım, dedim… Kızar ya, göze … Okumaya devam et →

Hoca bu ramazanı tam tuttu… Birkaç yıldır şekerini bahane eden adamcağız, oruçtan nasibinin kesildiğine inanıyordu Gak…Gak… öyle sıkı oruç tuttu ki beni bile aç bıraktı. Yanında uçarken utancımdan bir yerlere konup birşeyler yiyemedim. Gak… guk… takır. İftar davetlerine pek itibabar … Okumaya devam et →

Dünya insanlarının yegane ortak kuruluşu Birleşmiş Milletler’in kültür örgütü Paris’teki Unesco adres şaşırdı. Gak…Gak…Gak… Bu kuruluş da artık eskisi gibi çalışmıyor. O da eskidi. Yoruldu, eşinmeye başladı. Uzun yolculuğu göze alsam, gidip pencerlerine konup içeri bakacağım. Gak..Guk. Ne göreceğimi az … Okumaya devam et →