Sen ne sandın Yusufçuğu, bir böcek mi ?
Ha Kalenderin aşkından ölecek mi ?
Onun için gözden yaş dökülecek mi ?
Ya Yusufçuğün kalbi sökülecek mi ?
Yusufçuk bir hayal, Kalender gölgesi
Aslında aşık maşuğun ta kendisi
Sevdi işte heyhat ! olmaz bunun tersi
İnsan alacak bundan gerekli dersi
Sen bir böcek ol, o da garip yaratık
Arama artık aşkta akıl sır mantık
İster o ister bu, olma sakın alık
Dolaşma, bu yer sana çok kalabalık
Yusufçuğun yüzüne bakmaz Kalender
Sevgiye aklını hiç takmaz Kalender
Aşığın aşkı olmuş tarifsiz keder
Aşkı da, aşığını da etmiş heder
Duydu dostlar, yönsüz sevginin yükünü
Anlat dediler Yusufçuğa, öykünü
Yusufçuk belli etmedi söküğünü
İçine gömdü kendi kör düğümünü
*