Aylık arşiv: Eylül 2008

Gece gözü görmeyen gam, Niçin bana sarılmış, Yakamı bırakmıyor ? Acaba o kör müdür ? Yahut beni mi kör sanıyor ? Aslında ben gökteyim. Şu balçıktan yaratılmış ölümlü bedenim Benim aksimden, gölgemden ibarettir. Suya yansıyan yıldızı, Birisinin sudan çaldığı Görülmüşmüdür … Okumaya devam et →

Kevser-i ateş nihadın adı aşk Düzah-ı cennet nümanın adı aşk Bir lügat gördüm cünun isminde ben Anda hep cevr ü cefâ’nın adı aşk                               Şeyh Galip                               (1757-1799)

Rengi ruhsarına yandım ya Şeyh İlm ü irfanına kandım ya Şeyh Senden doğdu aşk, inandım ya Şeyh Bal kesene parmak bandım ya Şeyh Ben ki dünyadan usandım ya Şeyh Kaderde varsa uslandım ya Şeyh Nâdân anlamaz hali garibi Faş eyleme … Okumaya devam et →

Her renge boyan da renk verme. Şeyh Galip (1757-1799)

     Hüsn ü Aşk’tan  Tarz-ı selefe tekaddüm ettim Bir başka lügat tekellüm ettim Ben olmadım ol gürûha pey-rev Uymuş belî Gencevî’ye Hüsrev Billah bu özge mâcerâdır Sen bakma ki defter-i belâdır Zannetme ki şöyle böyle bir söz Gel sen dahi … Okumaya devam et →

Kemah Savaş Gediği geçidi Beray-ı İstimdat Ez Hazreti Mevlâna Sensin ârifler şâhı Ya Hazreti Mevlâna Âşıklar padişahı Ya Hazreti Mevlâna Sen bir sıddık zâdesin Hem mest-i bi bâdesin Deryay-i dür danesin Ya Hazreti Mevlâna

Eğer sevgiliye kavuştun ise Bağlı, bahçeli cennet budur. Eğer ayrı düştünse, Cehennem ve ateş budur. Aşk en öncedir. Ondan önce hiçbir şey yoktur. Fakat aşk cıhanda örtülmüş, Bir sır olarak kalmıştır. Ne gariptir ki, örtülü olan, Kendini örteni meydana çıkarıyor. … Okumaya devam et →