Nakkaş ki nakşında gizledi kendini
Eliyle taktı boynuna kendi kemendini
Sonsuzluk deryasında hür salınırken
Görüntüye girmek diledi erken
Dört taraftan uğrayınca belaya
Ellerini açtı yüce Mevlaya
Tanrım dedi beni bu dört beladan kurtar
Olayım sıdk ile sana hizmetkar
Rab kabul etti bu duayı
Hediye etti ona dünyayı
İş çığrından çıkmadan al git
Bir zaman uğrama buralara
Ey saygısız ve vefasız yiğit
Nakkaş aşkına bulmadı mesken
Nakış milyarlarca renge bürünürken