Benim adım Aydınlık
Bir kardeşim vardı Uyanık
Uyanık beni pek severdi.
Benim gibi olmaya özenirdi.
Ben de onu severdim
Ama her nedense ona pek
Özenmezdim, kardeş işte
Ne denir ? Sevgi bağı pek derin
Uyanık bir gün bana dedi ki:
Ağabey seni pek takdir ediyorum
Herkes seni seviyor… –Uyanık
dedim, seni de seviyorlar, ama
Senden korkuyorlar.
Uyanık sarsıldı. Benzi sarardı.
Hiçbir şey söylemeden,
Yanımdan uzaklaştı gitti
Arkasından bakakaldım…
Üzüldüm, keşke Uyanığa
Bunu söylemeseydim, galiba
Şimdi Uyanık da kendisinden
Korkuyor. Benden duyunca
İnandı, iş başka oldu.
O da yersiz bir korkuya kapıldı.
Uyanık korkarsa artık, nasıl
“Uyanıklık” yapacak ?
Korku gelince güven
Nasıl yerinde kalacak ?
Kendisini kandıramayınca Uyanık,
Başkalarını nasıl kandıracak ?
Zavallı Uyanık, çaresiz Uyanık
Dengesi bozuldu. Yazık !