Adı Nefret'ti onun

Adı Adı Nefret’ti onun,
Bir arkadaşı vardı:
Adı Nedret.

Nefret’in karaydı yüzü, gülmez…
Nedret aydınlıktı sevimli.
Nefret’i bilmeyen yok
Nedret “eşi bulunmaz” demek.

Bir gün Nedret Nefret’e dedi ki:
-Neden yüzün gülmüyor ?
Nefret çok güldü bu söze
-Adım Nefret’ken ben nasıl gülerim.

-Haklısın dedi Nedret,
“O halde senin yerine ben gülerim”
İşte o günden beri Nefret gülmüyor.
O’nun yerine “Nedret” gülüyor.
Nefret her şeyden nefret ediyor.

Nedret geçmişe de,
Geleceğe de, hâle de
Ümitle bakıyor…

Nefret insanoğlu,
Nedret  ufacık, küçücük
Bir Kertenkele.
Hiçbir şeyden nefret etmiyor.

Yaradılmışın sırrını
Yaradan’dan biliyor.
Hep gülüyor.
Hep gülüyor.

Gülen kertenkele Nedret
(eublepharis macularius)