CHARLOTTE (AFP) - Un passage de 90 secondes d'un discours de Joseph Goebbels, numéro deux du régime nazi, a été diffusé avant un match de football opposant deux lycées de Charlotte (Caroline du nord).

Le quotidien local The Charlotte Observer a expliqué que les mots du ministre de la propagande d'Adolf Hitler avaient été diffusés dans une malencontreuse tentative de motiver l'équipe du lycée de Forestview avant une rencontre importante samedi dernier contre les homologues du lycée catholique de Charlotte."L'entraîneur et l'ensemble de l'équipe ont pour slogan +Vers la victoire+. Et dans le cadre d'un échange, nous avons un étudiant allemand... qui a appris à ses camarades comment dire ce slogan en allemand", a justifié dans une lettre, le principal du lycée, Robert Carpenter. "Des étudiants zélés ont cherché à récupérer ce slogan en allemand et l'ont diffusé", a expliqué Carpenter, qui a précisé qu'ils avaient trouvé et chargé le morceau sur internet et l'avaient diffusé sans le faire superviser par des adultes.

"Leur intention était simplement de jouer +Vers la victoire+. Malheureusement, à un moment, un morceau du discours (de Goebbels) a été diffusé", a conclu Carpenter, qui a pu se "réjouir" de cette mauvaise publicité avec le succès des siens (1-0).(Courtoisie AFP)

The conditions in which Ilich Ramirez Sanchez, called "Carlos", was transferred to France on August 1994, to be judged, are more and more mysterious. At the time, it had been known that the French Interior Minister, Charles Pasqua, had negotiated this arrest with his friend, the Sudanese islamic leader Hassan al-Tourabi, and that the operation had been directed by the prefect Philippe Parent.

Carlos was a revolutionist militant who had formed a combatants' secret organization whose activities were mainly at the service of the Palestinian cause. He had become, in the seventies, the wanted number one in the world, and personified a violent form of transnational resistance to the Zionism and to the American imperialism.

The French writer François-Xavier Verschave had affirmed that in exchange of the handing over of Carlos, France had provided assistance to Hassan al-Tourabi, particularly in the form of satellite photos helping him reinforce his military position. He had been found guilty of slandering for this assertion.

In an interview with le Figaro, on January 10, 2006, the General Philippe Rondot (the name of which was linked to the Clearstream scandal thereafter) praised to have directed himself the capture operation. Which pushed Carlos, on June 2006, to register a complaint against him for kidnapping.

However, the core of the problem is to know if Carlos was extradited by the Sudanese authorities or if he was kidnapped by the French agents. In the second case, his presence on the French territory would be illegal, his sentencing should be cancelled and he should be extradited towards his country of origin, Venezuela.

Precisely, the president of the Bolivarian Republic of Venezuela, Hugo Chavez Frias, took advantage of the last OPEC summet in Caracas to sing the "friend" Carlos' praises, in his speech. Indeed, within the OPEC, Venezuela and Iran laud today the affectation of the oil royalties to the liberation of the people and the economic development of the Third World like formerly Algeria, Iraq, Kuwait and Libya, who had supported secretly the hostage taking of the OPEC Ministers by Carlos.

However, in an interview with the Turkish newspaper Vakit on July 3, 2006, Hassan al-Tourabi - contradicting former declarations- affirmed having never handed over Carlos to the French autorities. It is, thus, not with him that the capture would have been negotiated, and it would have been, indeed, a question of abduction.

The question then is: who sold Carlos? Specially that, at the time, the single person that was able to win his trust in Khartoum, to work, in bond, with the American and the French intelligence services, and to make him fall into a trap was but.. Osama Bin Laden, in which Carlos was still retaining his confidence when he wrote, in prison, his book, revolutionary Islam. (Courtesy Reseau Voltaire)

AA - TEL AVİV - Fransa'nın 'Ermeni soykırımı'nın inkârına bir yıldan uzun hapis ve en az 45 bin avro para cezası öngören yasa teklifinin parlamentosunda kabul etmesine bir tepki de **İsrail'**den geldi. 1980'de İsrail'e göç eden Türk vatandaşı Yuda Yağbeş, Fransa hükümetinin 1965'te verdiği 'Merite Civique' berat ve nişanını iade etti. Paris'in 'ülkelerini iyi temsil edenlere' verdiği nişanı, dün **Tel Aviv'**deki Fransa Büyükelçiliği'ne bir protesto mektubu eşliğinde teslim eden 94 yaşındaki Yağbeş, "Kendimi çok rahat hissediyorum çünkü Fransa'nın yaptığı yanlış. Bir sorun varsa, bu Türklerle Ermeniler arasındadır. Onlar da açıp arşivlere baksınlar. Bu sorun, Fransa'yı niye ilgilendiriyor anlamak mümkün değil" diye konuştu (AA.ve Radikal'e teşekkürler)

HERZLIYA, Israël (Reuters) - Un voyant a-t-il permis à l'armée américaine de trouver la cachette de Saddam Hussein et de capturer l'ancien raïs irakien ?

Uri Geller, un médium d'origine israélienne connu pour plier les cuillères en deux du bout de ses doigts, l'affirme: c'est un phénomène paranormal qui a mis les commandos américains sur la piste de l'ancien dictateur.

"Vous vous rappelez lorsqu'ils ont trouvé Saddam Hussein en Irak ? Un soldat a contourné une pierre, l'a soulevée puis a découvert une porte secrète et l'a trouvé. Eh bien nous savons désormais que ce soldat a contourné ce rocher parce qu'il a reçu des informations par télépathie de quelqu'un aux Etats-Unis", a dit Geller à Reuters.

Le médium, qui affirme avoir travaillé pour la CIA pendant la guerre froide, a précisé qu'il avait obtenu ces informations auprès d'une source haut placée participant aux programmes de travail américains sur les phénomènes paranormaux. L'armée américaine n'a pas souhaité réagir à ces déclarations. Au moment de la capture de Saddam Hussein, le commandement américain avait déclaré qu'un proche du fugitif l'avait dénoncé lors d'un interrogatoire. (Courtoisie Reuters)

Nuri ÇAÄžLAR/ ŞARKÖY(Tekirdağ), (DHA)

TEKİRDAÄž'ın Şarköy İlçesi'ne bağlı Palamut Köyü'nde yaşayan köylüler, birbirlerinin üzerinde ‘kul hakkı' kalmaması için, tarlalarından elde ettikleri ürünlerden hazırladıkları yemekleri birbirlerine köy meydanında ikram ederek helalleşti.

Toplam 20 hanenin bulunduğu Palamut Köyü'nde yaşayan 70 köylü, bu yıl ikincisi düzenlenen ‘Helâlleşme Günü'nde birbirlerine tarlalarından elde ettikleri ürünlerden hazırladıkları çok sayıda yemek sunarak helâllik istedi. ‘Helâlleşme Günü'ne Şarköy Kaymakamı Mümin Heybet, Müftü Vekili Mustafa Köse ve köylüler katıldı.

Yıl boyunca insanların birbirlerine karşı hata ve kusurları olabileceği ve birbirlerine haklarının geçebileceği düşüncesiyle yapılan ‘Helâlleşme Günü'nde köylü kadınlar evlerinde hazırladıkları çok sayıda yemeği köy meydanına getirerek bütün köylülerle birlikte yedi. Köylüler daha sonra birbirleriyle tokalaşarak helâlleşti. Helâlleşme töreninden sonra köy camisinde mevlit okundu.

Helâl kazancın ve insanların birbirleriyle helâlleşmesinin dinde çok önemli yeri olduğunu belirten Şarköy Müftü Vekili Mustafa Köse, kimsenin birbiri üzerinde kul hakkının kalmaması gerektiğini söyledi.

İnsanların birbirlerine karşı hata ve kusurları olabileceğini ve çeşitli nedenlerle birbirlerine haklarının geçebileceğini belirten Köy muhtarı Mehmet Özer, "Kadınlı- erkekli bütün köy halkı bir araya gelerek hasat sonunda bağ, bahçe ve tarlalardan elde ettikleri ürünlerden birbirlerine geçen haklarını helâl etmeleri için bu helâlleşme gününü yapmaya başladık" dedi. (Hürriyet'e teşekkürler**)**

LOUISVILLE, Kentucky (AP) - Un employé d'un bureau de vote du Kentucky a été arrêté mardi et inculpé d'agression et d'entrave à un scrutin pour avoir tenté d'étrangler un électeur et l'avoir sorti manu militari du bureau, à l'occasion des élections de mi-mandat au Congrès américain, ont indiqué les autorités.

L'échauffourée entre les hommes a apparemment débuté au sujet du remplissage d'un bulletin de vote, a expliqué le lieutenant-colonel Carl Yates, du bureau du shérif du comté de Jefferson.

L'électeur a dit à l'employé, Jeffrey Steitz, qu'il ne souhaitait pas voter sur une mesure judiciaire soumise au vote dans le cadre des élections de mi-mandat, parce qu'il n'en savait pas suffisamment sur les deux candidats, selon le lieutenant-colonel Yates. Mais l'employé lui a répondu qu'il devait quand même voter.

Jeffrey Steitz, 42 ans, a fini par attraper l'homme par le cou et l'a expulsé du bureau de vote. "Le pauvre gars est revenu et il l'a de nouveau mis dehors", a expliqué Carl Yates.

Les responsables électoraux présents ont alors appelé la police. (Courtoisie AP)

The Iraqi authorities have deeply refuted British channel BBC 2 information, according to which, Israeli instructors would train Kurdish soldiers in Iraq. Yet, the concerned authorities were not able to explain the testimonys and the images collected.

The Newsnight magazine of September 19th, 2006 had presented exclusive images of huge installations and these trainings. "Interop" and "Colosseum", two Israeli mercenary companies would have served as a cover to this activity of Tsahal. The officers would pass in transit through Djibouti to mask their origin.

The Israelis would have succeeded to the American mercenary companies already present in Iraqi Kurdistan since the creation of the non-overflight area, at the end of the "Desert Storm" operation, in 1991. The presence of Israeli instructors in Iraq had been disclosed, more than one year ago, by the Israeli press itself, but this operation details were not known.

The néo-conservatives are looking forward to create an independent Kurdistan via exploding Iraq and severing Turkey and Syria, at the same time. Such a project requires the creation of a Kurdish army.(Courtesy Réseau Voltaire)

Osmanlı imparatorluğunu son yıllarında yöneten "İttihat Terakki" Partisi siyaset "faziletle rezalet" arasında bir köprüdür" demişti. Eylül 1906'da Selanik'te bir grup   yürekli Osmanlı aydını tarafından kurulan bu Parti'nin dürüst insanları "Siyasete giren rezalete düşer" demek istiyorlardı. Bu görüş doğruydu. Ülkede yönetime talip olan İttihat Terakki, alanın sosyo-politik yapısını iyi biliyordu. Böylece İttihatçılar, yakın tarih Osmanlı siyaset dünyasında, Parti'nin yaşadığı on iki yıl boyunca, en gerçekçi siyasi oluşumu ortaya koydular.

Ittıhat Terakki   önce "**Osmanlı Hürriyet Cemiyeti"**ydi. Parti bu cemiyet'ten çıktı. Parti, iktidar olup hükümet kurduğunda kabineye giren bakanları görevleri sona erince  tekrar **Parti'**ye kabul ediyor fakat Cemiyete almıyordu. Böylece hükümette çalışan herkesi yıpranmış ve şaibe altına düşmüş kişiler olarak tanımlıyor, onlara bir daha **Cemiyet'**te hiç bir görev vermiyordu. **Parti'**ye geri dönebilirlerdi ama Cemiyete asla. İstedikleri zaman Parti'den çıkabilirlerdi. Cemiyet'ten ise çıkılmıyordu da... Böylece **İttihat Terakki'**yi doğuran Cemiyet, teorik olarak Parti'ye ve dolayısıyle Parti'nin kurduğu hükümetlere devamlı olarak ciddî ve   "faziletli kişiler" sağlayan bir "yıpranmamış" adam deposu durumundaydı. Ne var ki bu "akıllı" Parti, Ondokuzuncu yüzyıl sonrasının büyük siyasî ve militer kaosu içinde devleti ile birlikte kaynayıp gitti.

Cumhuriyetin kurucu kadrosu içinde   bu Parti'den kalma faziletli kişiler vardı. Çeşitli siyasî Kademelerden geçmiş asil ve erdemli insanlardı. Koskoca bir imparatorluğu batıran ahlaksız  kalabalığın içinden sıyrılarak öne geçmiş ve halkın gözüne girmişlerdi. Uzun  zaman süren savaş ve yokluk yıllarının bıktırdığı halk yığınları, o dürüst insanlara ve onların kahraman lideri Gazî   Mustafa Kemal Paşa'ya candan bağlandılar.

Türkiye Cumhuriyeti'nin ilk yıllarına bu değerli kişiler damgalarını vurdular. Bülent Ecevit o faziletli insanların siyasî tezgahında doğdu. Belki Onların sonuncusudur. Cumhuriyeti kuran iki ulu isimden birinin okuluna yazıldı. İsmet Paşa'nın yanında yetişti. Paşa'nın tek elden   vârisi oldu. Tarihî süreç hükmünü icra ettiğinde Onun yerine geçti. Ömür boyu herşeyi   kendi kontrolü altında tutma ihtirasından zerre kadar uzaklaşmayan İsmet İnönü, bu değişikliği içine sığdıramamış ancak doğal sonuca da karşı çıkamamıştı. Bununla dirlikte "devleti bu adama teslim ederseniz nahiye müdürü gibi yönetir..." demekten de kendini alamadı. Bu sözleri ben büyük bir gazetenin "Parlemento, Başbakanlık ve Dış İşleri Bakanlığı muhabiri" olduğum sırada 1966 mart'ında, Ankara'da Paşa'nın ağzından duymuştum.

Bülent Ecevit halkın önünde şöhretini, Türkiye'nin koalisyonlarla tanıştığı ilk yıllarda Çalışma Bakanı olduğu  sırada kazandı. Zonguldak'taki bir madenci direnişi sırasında Ecevit'in gösterdiği dirayeti, siyasi rakipleri dahi takdir etmişlerdi. O günlerde yer altında binbir çileye göğüs gererek, her zaman olağanüstü gayretle çalışan ve  kendini topluma adamış   fedakâr maden işçileri ile yer üstünde asık suratlı duyarsız bir Devletin arasını bulmak, her babayiğit'in üstesinden gelebileceği bir iş değildi.

Ecevit'in yetiştiği dönemlerde Türk siyaseti henüz kirlenmemişti. Hayalî İhracat, Hortumculuk, müşteriyi gizlice zarara ortak eden ofşor bankacılığı, sermaye birikimi adına milletvekili-iş adamı ortaklığında çalışan şaibeli komisyonlarda hazırlanarak gece yarıları   **Meclis'**ten alalecale çıkarılan kanunlarla halkın parasını toplamak; kısacası Devlet Soygunu,   henüz bilinmiyordu. O zamana kadar kulaklardan ve dillerden düşmeyen eski yeni sınırlı ve münferit yolsuzluklar henüz sistemin tamamını sarsacak durumda değildi. Ayrıca ülkede "siyasi olgunluğa" sahip bir seçmen kütlesi vardı.

Bülent Ecevit 1974 Kıbrıs harekatının startını verdiğinde bazı azılı karşıtları ağızlarını açacak oldular. O zaman o olgun kişiler, onlara karşı çıktı "Susun... Devlet savaş ediyor... İş bitsin sonra konuşursunuz..." dediler.

Ecevit "erdemli" bir dönemin sonuydu. Tanrı rahmetini esirgemesin.

Büyük devlet adamı olduğu ölümünden sonra anlaşılan Bülent Ecevit'in kaybı ülkede bir gerçeği ortaya çıkardı. Türk siyasetinin erdemli isimlere ihtiyacı var...

Siyasetimizin, yaşamımızın, kamu düzenimizin acilen "erdemli insanlara" ihtiyacı olduğu rahmetlinin ufûlünden beri anlaşıldı. Bu gerçek eski değerli başbakan   müteveffa Ecevit, henüz kabre girmeden gün ışığı gibi parlamaya başladı.

Aslında "erdem ve yetenekle" siyasi arenada görünmesi gereken kişilerin yerine bu alanda rastgele sivrilmiş tiplerin, peri bacaları gibi, etraf fazla çökünce ortaya çıkmaları, doğal gibi geliyor bana... Meydanda görünenler, iyi olduklarına değil, çevreleri onlardan da daha kötü olduğuna sivrilmişler. Yâni iyilerin içinden değil, kötülerin içinden ayıklanarak gelmişler. Kötülerin en iyisi görüntüsü taşıyorlar. Ülke, iyilerin içinden kötüleri saf dışı ederek siyasal erke ulaşacak yerde, kötülerin içinden zorlukla iyileri bularak politik güç kazanmaya çalışıyor.

Bu sosyo-politik olayın, on yıllardır gelişmeyen, kasten geliştirilmeyen, aralıksız değiştirilen, durmaksızın örselenen bir seçim sisteminin varlığından geldiğine inanıyorum. Bu halkın seçme, seçilme ve temsil gücü elbette vardır, ama galiba birileri izin vermiyorlar. Seçme ve seçilme sisteminin başladığı geçen yüzyıldan bu yana, bu harikulade sistemin içine çöreklenmiş sinsi ve hain bir güç, halkı istediği gibi seçim yapmaya bırakmıyor.

Bu ülke yakın zamanda, verdiği borcu geri alırken ikiye katlamak üzere ulusal parada "devalüasyon" şartını koyan "Uluslararası para fonu (İMF) "anlaşmasını halktan gizleyen bir başbakan gördü. Bu ülke  şimdi 200 bine yakın insanın parasını kendine göre yasal yollardan çalarak kaçan bir iş adamını şikayet edenlere "belge getirin de dâvânıza bakalım" diyen bir başbakan daha görüyor. Bu sözü eski zamanda Hazreti Süleyman, rüzgardan şikayet eden sivrisineğe söylemişti. Süleyman: "Rüzgarı getir de dâvânıza bakalım" deyince sivrisinek, derinden bir ah çekerek "Rüzgarı buraya getirebilseydim, dâvâ kalır mıydı ? " demişti.

Dikkat ediyormusunuz ? yakın zamanlarda siyasal iktidarlar kurulurken, heyet-i vekilenin arasında hep bir adet "erdemli" insan bulunuyor. Hükümeti oluşturan siyasal taife aramızda bir de "namuslu insan" bulunsun diyerek gizlice bir aday seçiyor ve geri kalanın şöhretini    saklamak üzere onu özel bir deftere yazıyor. Pek de benzemese dahi bu tedbir "ittihatçı" tarzı bir önlem yerine geçiyor. Onlar kendilerini iyi biliyorlar.

Turgut Özal döneminin "erdemlisi" bir kazada can veren rahmetli Adnan Kahveci idi. Bu zamanın erdemlisi ise Devlet Bakanı **Abdüllatif Şener'**dir. Gelecek yılların "vatan kurtaracak erdemlileri" henüz ana karnında veya beşikte olmalıdır.

Erdem yâni "fazilet" bir ülkenin temelidir. Bu bir uygarlık ve üstün yaşamın tek   kuralıdır. Eski insanlar "erdem" eksikliğine "kaht-ı rical" demişler. "Büyük adam" eksikliği demektir ve ilave etmişler "kaht-ı rical'in bir ülkeye verdiği zararı düşman ordusu veremez..."

İnsanlar çok  uzun zamandan beri "erdem" arıyorlar. Eski Yunanlıların en akıllı adamı Platon, bir ülkeyi "erdemli" adamların yönetmesi gerektiğini söylemiş, hayal ettiği ülkeye "Cité Model: örnek şehir" adını koymuştu. Bu sözcüğü **Doğu'**ya getiren "Muallim-i Sânî: İkinci Hoca" lâkaplı büyük Fârâbî ise "el Medinet ül fâzıla" dedi. Yâni "Erdemli insanlar şehri..."

Rabbim nasip etsin, Yoksa yandık gitti... Dünyamız şeytan elinde kalacak.