Bir Sebep vardı bir de Sonuç Dünya gezegeninde iki arkadaş, Yaşar giderlerdi, sıkı yoldaş. Sebep dedi ki bir gün Sonuc'a: – Bensiz yaşayamazsın Sonuç dedi ki Sebeb'e: -Bensiz on para etmezsin
Aslında bunlar iki can dosttu Sebeb'e bir hal olsa Sonuç ağlardı Sonuç dertlense Sebeb yanardı Yüreğini dağlardı, sonra Az zamanda karalar bağlardı
Öyle ama ! ne çare bir de aralarında Gözle görünür açık bir fark vardı: Sebep kanatlı, Sonuç ise sürüngendi Sebep bazen uçar uçar hür ufuklara dalardı
Onu kimse görmezdi Sonuç ona aşağılardan bir yerden bakar bakar Hırsından hem köpürür, hem çağlardı
Bir gün Sonuç dedi ki Sebeb'e: –Uçmadan duramazmısın ? seni kıskanıyorum. Sebep dedi ki **Sonuc'**a: –Sebepler **Sebebi'**ni buldum artık beni tutamazsın İşte o an Sonuç, Sebeb’in Varlığında eridi. Yok oldu. Artık,hem Sebep hem Sonuç kaynamış, bir olmuştu.
Bu hikaye sona erdiğinde gezegende yaşayanlar Hâtâlarını anladılar, kusurlarının affı için Yalvardılar yalvardılar, tevbeler ettiler Artık Sonuç'tan el çekip Sebepler Sebebi'ne varmayı düşlediler Zor bir işi göze aldılar Sonuçtan sebebe değil Sebepten sonuca yol tuttular
Sarı Şeyh