Bir Sebep vardı bir de Sonuç
Dünya gezegeninde iki arkadaş,
Yaşar giderlerdi, sıkı yoldaş.
Sebep dedi ki bir gün Sonuc’a:
– Bensiz yaşayamazsın
Sonuç dedi ki Sebeb‘e:
-Bensiz on para etmezsin
Aslında bunlar iki can dosttu
Sebeb‘e bir hal olsa Sonuç ağlardı
Sonuç dertlense Sebeb yanardı
Yüreğini dağlardı, sonra
Az zamanda karalar bağlardı
Öyle ama ! ne çare bir de aralarında
Gözle görünür açık bir fark vardı:
Sebep kanatlı, Sonuç ise sürüngendi
Sebep bazen uçar uçar hür ufuklara dalardı
Onu kimse görmezdi
Sonuç ona aşağılardan bir yerden bakar bakar
Hırsından hem köpürür, hem çağlardı
Bir gün Sonuç dedi ki Sebeb’e:
–Uçmadan duramazmısın ? seni kıskanıyorum.
Sebep dedi ki Sonuc’a:
–Sebepler Sebebi’ni buldum artık beni tutamazsın
İşte o an Sonuç, Sebeb’in Varlığında eridi. Yok oldu.
Artık,hem Sebep hem Sonuç kaynamış, bir olmuştu.
Bu hikaye sona erdiğinde gezegende yaşayanlar
Hâtâlarını anladılar, kusurlarının affı için
Yalvardılar yalvardılar, tevbeler ettiler
Artık Sonuç’tan el çekip
Sebepler Sebebi‘ne varmayı düşlediler
Zor bir işi göze aldılar
Sonuçtan sebebe değil
Sebepten sonuca yol tuttular
Sarı Şeyh