Kadir bilmektir hüner

 

Tahmis-i Yahya bey (16.yüzyıl)
 
Ahiret yolu gibi gurbete tenhâ gittim 
Gittim ama ne acep valihü şeyda gittim

Yolun yarısında hey ben aklımı yitirdim
Bir gün oldu sonu geldi dertleri bitirdim
Sensiz kaldım gece ve gündüz ah ü vah ettim

Mahi koyun gibi boynum büküp hasret ile
Ağlayu ağlayu sensiz yine câna yettim

Ben zulmü sana değil her an kendime ettim
Ağladım geceler boyu canı kıldım yetim
Bir bir kesildi takatım kalmadı kudretim

Seni cânum gibi hoş tutmadum  mâh-i siyâm
Bilmedüm kadrüni hayfâ vü dirigâ gitdüm
Canımdan hoş tutmaktı muradım ne çare ki
Oruç ayında gurbet içre ne çileler çektim
Kadir bilmekti hüner yazık, çok yazık ettim

Ne gönül kaldı ne akl ü firâset ne karar
Eyledüm kenümi bir zâlime yağma gitdüm
Gönülden akıldan geçtim geriye ne kaldı
Bir kıymet bilmezin cevrinden terane kaldı
Aşık ki aşkından bir deli divane kaldı

Çare yok sabra elümden ne gelür ey YAHYA
Emr-i takdîr-i Hudâ takazâ gitdüm
Sabırdır ya, sabırdır yoktur başka teselli
Bu işler elbette çoktan beri  bes belli
Rabbin takdirine sarıl bu sana yeterli
            Taşlıcalı Yahya bey (16. yüzyıl) 

Bu yazı Dervish kategorisine gönderilmiş. Kalıcı bağlantıyı yer imlerinize ekleyin.