Sufi ki bilmez sırrını hayatın Sırrın kendisidir sormaz hatırın
Gölgesinden kaçtı sırrına erdi Varlıktan soyundu ruhuna girdi
Ne bilsin ki, bilmek için can gerek Bilmeden görmeye ulucan gerek
Can pazarında satmış da kendini Bir güzel uğruna kırmış bendini
Anasır dört dediler ya yalandır Onu diyenlerin hali yamandır
Tektir, tek, bir tek var şu boş alemde Tüm varlık gölgedir bir tek kalemde
Sufi ki bilmez sırrını hayatın Sırın sırrında yaşar vermez cevabın
Görünür gölgeden varlık görene Gören de o odur ki görünen de