Bir ihtiyar vardı **Kadıköy’**de
Moda’da Koço’nun yerinde
Masalara ceviz, badem getirirdi
Masanın ucunda birden görünüverirdi,
Yerden çıkıyor gibi. Gülmezdi,
Konuşmazdı, insanın yüzüne
Dimdik bakardı, tabağı masaya koyar
Kaydırır, usulca döner, kaybolur
Giderdi, geldiği gibi sessizce
Anî’den kaybolurdu. –Dur,,,
Al bunu… istemiyorum, diyemezdiniz.
Sonra gelir paraları toplardı
Parmağını kaldırır bir lira
İşareti yapardı, yine **konuşmadan
**Gözünüzün içine bakarak
Ne çok badem sattı bize…Bilirmisiniz ?
Yetmiş’li seksen’li, yıllarda
Acaba hayatta mı ? Hâlâ masalara
Badem koyup gidiyor mu ?
Bir ihtiyar vardı Kadıköy’de
Biz ise hiç ihtiyar olacağımızı
Düşünmezdik, O yıllarda
Ne garip ? Acaba kimdi ?
Cevizi bademi yer dururduk…
Düşünmezdik sonumuzu.