Adı Nefret'ti onun

Adı Adı **Nefret’**ti onun,
Bir arkadaşı vardı:
Adı **Nedret.
**
Nefret’in karaydı yüzü, gülmez…
Nedret aydınlıktı sevimli.
Nefret’i bilmeyen yok
Nedret “eşi bulunmaz” demek.

Bir gün **Nedret Nefret’**e dedi ki:
-Neden yüzün gülmüyor ?
Nefret çok güldü bu söze
-Adım Nefret’ken ben nasıl gülerim.

-Haklısın dedi Nedret,
“O halde senin yerine ben gülerim”
İşte o günden beri Nefret gülmüyor.
O’nun yerine “Nedret” gülüyor.
Nefret her şeyden nefret ediyor.

Nedret geçmişe de,
Geleceğe de, hâle de
Ümitle bakıyor…

Nefret insanoğlu,
Nedret  ufacık, küçücük
Bir **Kertenkele.
**Hiçbir şeyden nefret etmiyor.

Yaradılmışın sırrını
Yaradan’dan biliyor.
Hep gülüyor.
Hep gülüyor.

**
Gülen kertenkele Nedret
**(eublepharis macularius)