Ben Yusufçuk, çoktandır evde yoktum
Gözü pek sırtı, kavi karnı toktum
**Kalender'**e cevapsız bir laf soktum
Sonra da düşündükçe pek çok korktum
Kalender ses vermedi uçtu gitti
Bu **Kalender'**in kahrı artık yetti
Kaba, hayırsız, nâdanlıkta tekti
Her yaratık bu işe hayret etti
**Yusufçuk Kalender'**den bıkmıyordu
O ise sevgiyi hiç takmıyordu
Dönüp de Yusufçuğa bakmıyordu
Yusufçuk sırrı kalbte saklıyordu
Bir gün Yusufçuk dostuna açıldı
Nazik böceğin sırları saçıldı
İşin sonu uzak değil, yakındı
Yusufçuk son vakarını takındı
Vaz geçti aşktan bu yersiz sevgiden
Uzaklaştı karşılıksız ilgiden
Kalender yaya kaldı bu bilgiden
Yusufçuk söz etmedi yenilgiden
*