Ne güzel, ne temiz insanlardık.
Sanki gökten nur inmiş
Biz, o nura girmiştik.
Nur giyindik üstümüze.
Yaradan bizi nurdan yaratmıştı.
Pırıl pırıl parlıyorduk.
Sonra ne oldu ? Karardık.
Nurdan damlalardık, eridik.
Bir vâdiye uğradık,
Kara çamurda yok olduk.
Nurun adını kirlettik.
Nur bize darıldı.
Nasıl da unuttuk nur’u
Aramızdan biri hatırladı çamuru,
–Biz dedi, çamurdan yaratıldık.
Bu haber doğru çıktı.
*