Bilmem ki **Yusufçuk Kalender’**in nesine aşık, Doğrusu bu ya, **Yusufçuk Kalender’**den daha şık.
Nazik, dengeli, ince ruhlu görgülü Yusufçuk, Kalender ise ağır, tembel görgüsüz ve uçuk.
İnceciktir Yusufçuk telden tülden kanatları, Sanki göklerde uçuyor cennetin atlıları.
Kalın kafalı, uzun bacaklı, huysuz Kalender, Bunu bir estetik uzmanı görse acep ne der.
Yusufçuğun kanadı kuyruğuna her zaman denk, Onda var larvadan çıkışta esrarlı bir ahenk.
Kalender yılda bir kere olsun zıplasa yeter, Onda o ağırlık varken hali beter mi beter.
Yusufçuk sevmiş Kalender’i belki de bu yüzden, Bilmez ki sevgi oku gelir, hem tersten hem yüzden.
Yusufçuk ah ! Kalender’e baktıkça sararıyor, Kalender ise duygusuz, durmadan kabarıyor.
Bir gün Yusufçuk Kalender’den usanır, bıkarsa Aşkın ümitsizce akan musluğunu tıkarsa.
İşte o gün dostlar ! kopacak kızılca kıyamet, Ey Yusufçuk bize acı, sen bu yolda devam et.
Bir sözle birçok şey söyleyene şair dediler, Şiir kapanına düşenler kafayı yediler.
Yolcu yolunda gerek, yayasından atlısından, Karnın doyursa gerek tuzlusundan tatlısından.