Ben bu dehre gelmeden nerdenliğim bilmişem. Bilmeyene o mülkü, bildirmeye gelmişem.
Od ü su, toprak, hava bulmadan neşv ü nema, Gelibeni bu eve, girmeye yönelmişem,
Evveli yok evvele, gün gibi mir’at ile, Mazhar olup zat ile, aynı safâ olmuşem.
Aşk ile aklın ilin, tay kıluben cüz Külün, Yokluğ ile varlığın, bilmek içün gelmişem.
Maarifetin haline, münkir iken kaaline, Cehl ile idlâline, ağlar iken gülmüşem.
Aşk ile hamr-i ezel, içeliden lemyezel, Sarhoş olup sehv ile, sanmanız yanılmışem.
Ruşenîden ay gibi, Gülşeni devran ile,
Ay ile gün yoğ iken, buluşuben dolmuşem.
İbrahim Gülşenî (1426-1533)