Nakkaş ki nakşında gizledi kendini Eliyle taktı boynuna kendi kemendini
Sonsuzluk deryasında hür salınırken Görüntüye girmek diledi erken Dört taraftan uğrayınca belaya Ellerini açtı yüce Mevlaya
Tanrım dedi beni bu dört beladan kurtar Olayım sıdk ile sana hizmetkar
Rab kabul etti bu duayı Hediye etti ona dünyayı
İş çığrından çıkmadan al git Bir zaman uğrama buralara Ey saygısız ve vefasız yiğit
Nakkaş aşkına bulmadı mesken Nakış milyarlarca renge bürünürken