Bir haberdi Yusufçuğun tek derdi
Kalender ise işi gerdikçe gerdi
Onun kalın hali cümleden beterdi
O durmadan aşkın yolunu keserdi
Yusufçuk beklemekten yorulmuyordu
Suskundu, Ona aşkı sorulmuyordu
Kalender ise durmadan horluyordu Huyunun yükü böceği zorluyordu
Yusufçuk günden güne soldu sarardı
Ruhu daraldı da gözleri karardı
Sonunda verdiği hızlı bir karardı
Kalenderi gönlünden söküp kopardı
Şimdi artık Kalender değildi hedef
Midye karnında bulmuştu saf bir sedef
Kalender edebilirdi kendin telef
Bu öykü çok anlatıldı **halef selef
**